Opgroeien met katten

Het verzorgen van dieren

Elize is moeder van Lente, die nu zes jaar oud is. "Lente is de reden dat we besloten hebben om nog een kat te nemen. Ik vind het heel belangrijk om haar te laten zien hoe je voor dieren moet zorgen, dus zijn we op zoek gegaan naar een harige vriend", vertelt Elize. "We zagen online een advertentie van een kat, die werd verkocht door een fokker in het buitenland. Toen we hem eenmaal hadden, merkte ik hoe slecht hij eruit zag. Toen hij uit het mandje stapte, kon ik alleen maar denken: 'Ik ben zo blij dat je er bent, ik ga voor je zorgen, kleine jongen'." Sinds hij in hun gezin is opgenomen, gaat het een stuk beter met hem.

Ze wisten eerst niet hoe ze hem moesten noemen, het enige wat ze wisten was dat ze niet voor een standaardnaam wilden gaan. "We bedachten een paar namen, die we allemaal begonnen te roepen. Hij reageerde meteen op Jochem, dus zo zijn we op zijn naam gekomen", legt ze uit.

Sinds ze Jochem hebben, heeft Elize een extra paar helpende handen... Of pootjes? "Jochem is mijn beste vriend, hij volgt me overal waar ik ga. Al ben ik aan het afwassen, de was aan het doen, koken, ... Noem maar op, hij is erbij", vertelt Elize. "Hij is altijd bij me in de buurt."

Liefde op de eerste geur

Een paar maanden later besloot de familie er nog een jongen bij te nemen. "Het nestje werd op straat gevonden in Bulgarije en we waren van plan om voor een crèmekleurig katertje te gaan. Toen we hem eenmaal hadden ontmoet, trok hij zich niets van ons aan. Zijn broer daarentegen was zeer geïnteresseerd. Het is alsof hij ons heeft uitgekozen!", vertelt Elize. "Hij liep op mijn dochter af, begon haar te besnuffelen en besloot toen om op haar capuchon te gaan liggen. Uiteindelijk hebben we hem gekozen in plaats van zijn broer, die we oorspronkelijk mee naar huis wilden nemen."

Hem binnenhalen was niet bepaald de makkelijkste klus, want Jochem was helemaal niet geamuseerd met zijn komst. "Hij had zoiets van 'wat is er aan de hand?!', maar gelukkig waren ze vrij snel aan elkaar gewend", vertelt ze. "We hadden echter geen idee hoe we hem moesten noemen. Toen kwam onze dochter Lente met het idee om hem Jonas te noemen. Het duurde wel even voordat ze hem de juiste naam gaf, want ze noemde hem een jaar lang alleen maar 'Dikkie Dik'", zegt ze lachend. Hij wil wel veel aandacht, vertelt Elize. "Hij is net als Jonas gecastreerd, maar hij is zo dominant. Het is alsof we moeten doen wat hij wil, wanneer hij dat wil", zegt ze. Ze zijn zelfs twee keer met hem naar de dierenarts geweest om er zeker van te zijn dat de castratie goed is gegaan!

Hoewel ze dol is op de twee, zou Elize niet nog een keer voor twee katten kiezen. "Als ik opnieuw voor twee katten zou gaan, wil ik dat ze uit hetzelfde nest komen."